[Scroll down for the original Turkish version of this article.]

In 1938, British Prime Minister Chamberlain and his delegation thought that they had convinced the fast and furious Hitler to make peace with the agreement they signed in the “Führerbau” (Führer’s House) building, where they passed by on a warm, fresh autumn day, breathing in the clean air of Bavaria.

Not even a year had passed since Adolf Hitler, who occupied the Sudetenland region of Czechoslovakia, renounced the Munich Agreement, completely occupied Czechoslovakia and then attacked Poland.

The “Soviet-German Non-Aggression Pact” signed by German Foreign Minister Ribbentrop and Soviet Foreign Minister Molotov in Moscow on August 23, 1939, was a little longer-lasting, lasting until 1942.

Imperialists are famous for not keeping their promises.

Let’s come to recent history.

US imperialism and its European allies, who tore apart Yugoslavia with “the civil war” they started between 1992-95 (wearing Hitler’s boots after 1945), signed a Dayton Agreement that ticked like a time bomb at the end of the bloody struggles.

The agreement, signed on November 21, 1995 at Wright Patterson Air Base in Dayton, Ohio, USA, paved the way for a new war with the “straitjacket” it put on Bosnia-Herzegovina and Serbia.

In the war that broke out over Kosovo in 1999, NATO jets would bomb Belgrade this time. Even today, the Balkans are a powder keg ready to explode at any moment.

Let’s come to Ukraine.

The US and England had already started investing in Nazi sympathizers in Ukraine during the Second World War.

In the 1950s, many “Integral Nationalist” Ukrainian Nazi supporters, such as Ruzi Nazar, were “recruited” in the US and Canada, along with Kazakhs and Crimean Tatars. After the collapse of the USSR, plans were put into action. Color revolutions paved the way for the Nazis. The way for war was opened with the US-sponsored Maydan Coup in 2014.

Ukrainian Nazis began to attack people of Russian origin, especially in Donbass and Odessa. Russia continued to warn through diplomatic channels.

Finally, with the mediation of France and Germany, two “peace” agreements were signed that granted partial autonomy to the fronts protecting Russians in Ukraine: Minsk 1 (2014) and Minsk 2 (2015).

The pro-American government in Kiev did not care, and by the time the Russian army entered the region on February 24, 2022, the Ukrainian Nazis had already massacred 14 thousand civilians in Donbass.

Former German Chancellor Angela Merkel would confess in 2023 to the famous Russian telephone ‘operators’ Vovan and Lexus, who introduced themselves as former Ukrainian Prime Minister Poroshenko and his secretary, that “the Minsk agreements were signed in order to buy time for the West to provide the necessary support to Kiev.”

At this point, the Ukraine-Russia peace talks organized by Trump will also result in an agreement that will weave the cocoon of new wars in the future.

You can also read the recent Iran-US and US-China talks in this way. The Pakistan-India ceasefire, which was declared under the mediation of the US, will definitely be broken at a time that suits Trump’s calculations with China.

The Imperialist “white man” who sees himself as superior to the rest of the world has always had a forked tongue.

The victorious commander Mustafa Kemal Atatürk, who tore up the Treaty of Sevres, which ended the Ottoman Empire in 1920, after a bloody war of independence, and tore it up as the Republic of Turkey in 1923, became the object of hatred for Western imperialism. Let us recall the famous words of Lord Curzon, who broke the famous British composure by getting terribly angry because of the signature he was forced to make at Lausanne:

“You have won the case. We have given you almost everything you wanted. But do not forget that one day you will need our help again. You are taking over a ruined country. Will you not improve it? This one has the money (pointing to the American delegate) and I have the money. You will come, ask for money, and kneel down. I will take out of my pocket all the things you have rejected and show them to you. Then, one by one, we will take away from you most of the things you are rightfully proud of having now.”

Curzon was right. 

Since 1945, Turkey, after accepting the post-war military service in the Western camp and abandoning Kemalism and its national interests, became inseparable from the doors of the US and England (Chatham House and London City).

The establishment of Israel in 1948 was also a disaster for Turkey. Jews who had been friends with Turkey for a long time were now under the command of British and US geopolitics under the guise of “Zionism”.

The US, which did not sign Lausanne, was after a new Sevres.

It supported the Reactionary under the pretext of the threat of communism and the Separatist under the pretext of democracy and human rights.

The US’s Greater Middle East Project is essentially the re-enactment of Sevres, beyond the change of the Sykes-Picot borders in the Middle East.

We did not know how to take up arms when the words peace and democracy came out of the mouths of the US and its pawns.

First, the US/NATO, which attempted a civil war in Turkey in the 1970s, then brought the Armenian ASALA card to the table, and as soon as that was over, the PKK and FETÖ card in 1984. 40 We lost more than a thousand citizens, we had thousands of martyrs.

The sad thing is that while doing this, Turkey received great support from its own internal and nervous systems. As the elders say, “If the thief is from the inside, the door will not lock!”

Let’s come to the close; how did the so-called Peace/Solution Process between PKK and AKP, 2013-15 end?

The 793 soldiers we lost as a result of the terrible urban warfare called “Hendek Operations” when the PKK entered Turkey as an occupying force during the peace phase were only a part of our losses.

At this point, we are still watching the same movie and hoping for a different ending.

As I said before, Imperialists are famous for not keeping their promises.

AI Translation from the original article in Turkish (See below). Minor revisions by Global Research

Savaşı Getiren Sahte Barışlar

1938 yılında İngiliz Başbakan Chamberlain ile heyeti, ılık bir taze sonbahar günü Bavyera’nın tertemiz havasını içlerine çekerek geçtikleri “Führerbau” (Führer’in Evi) binasında imzaladıkları anlaşma ile hızlı ve öfkeli Hitler’i barışa ikna ettiklerini düşünüyordu. 

Çekoslavakya’nın Südet bölgesini işgal eden Adolf Hitler, Münih Anlaşması’ndan cayarak Çekoslavakya’yı tamamen işgal ettikten sonra Polonya’ya saldırdığında anlaşmanın üzerinden daha bir yıl bile geçmemişti. 

23 Ağustos 1939’da Moskova’da Almanya Dışişleri Bakanı Ribbentrop ile Sovyet Dışişleri Bakanı Molotov tarafından imzalanan “Sovyet-Alman Saldırmazlık Paktı” ise biraz daha uzun ömürlüydü, 1942’ye kadar sürdü.

Emperyalistler verdikleri sözleri tutmamaları ile ünlüdür. 

Biraz yakın tarihlere gelelim isterseniz. 

1992-95 arasında çıkarttıkları iç savaşla Yugoslavya’yı parçalayan (1945 sonrası Hitler’in çizmelerini giyen) ABD emperyalizmi ve Avrupalı müttefikleri, kanlı boğuşmaların sonunda saatli bomba gibi tıklayan bir Dayton Anlaşması imzalattılar.

21 Kasım 1995’te ABD’nin Ohio eyaletindeki Dayton kentinde bulunan Wright Patterson Hava Üssü’nde imzalanan anlaşma Bosna Hersek ve Sırbistan’a giydirdiği “deli gömleği” ile yeni bir savaşın yolunu açıyordu. 

1999’da Kosova üzerinden patlayan savaşta NATO jetleri bu kez Belgrad’ı bombalayacaktı. Bugün bile Balkanlar her an patlamaya hazır bir barut fıçısı konumundadır. 

Ukrayna’ya gelelim. ABD ve İngiltere daha ikinci dünya savaşında Ukrayna’daki Nazi sempatizanlarına yatırım yapmaya başlamıştı. 1950’lerde tıpkı Ruzi Nazar gibi Kazak ve Kırım Tatarları’nın yanı sıra pek çok “Bütünlükçü Milliyetçi” Ukraynalı nazi yancısı ABD ve Kanada’da “işe” alınmıştı. SSCB dağıldıktan sonra planlar yürütmeye konuldu. Renkli devrimler Nazilerin önün açtı. 2014’teki ABD tezgahı olan Maydan Darbesi ile savaşın yolu açıldı. 

UkroNaziler, Donbass ve Odessa başta olmak üzere Rus kökenlilere saldırılara başladı. Rusya sürekli diplomatik yollardan uyarılarını sürdürüyordu. 

Sonunda Fransa ve Almanya’nın arabuluculuğuyla Ukrayna’daki Rusları koruyan önlere kısmi özerklik tanıyan iki “barış” anlaşması imzalandı: Minsk 1 (2014) ve Minsk2 (2015).

Kiev’deki Amerikancı hükümet bunları takmadı ve Rus ordusu 24 Şubat 2022’de bölgeye girene kadar Ukronaziler Donbass’ta 14 bin sivili katletmişti bile.

Almanya’nın eski Başbakanı Angela Merkel, 2023’te kendilerini Ukrayna eski Başbakanı Poroşenko ve sekreteri olarak tanıtan ünlü Rus telefon ‘işletmecileri’ Vovan ve Lexus’a “Minsk anlaşmalarının Batı’nın Kiev’e gerekli desteği sağlayabilmesi için zaman kazanmak amacıyla imzalandığını” itiraf edecekti.

Bugün gelinen noktada Trump’ın tertiplediği Ukrayna-Rusya Barış görüşmeleri de ilerideki yeni savaşların kozasını örecek olan bir anlaşmayla sonuçlanacaktır.

Son günlerdeki İran-ABD ve ABD–Çin görüşmelerini de böyle okuyabilirsiniz. ABD’nin arabuluculuğunda ilan edilen Pakistan-Hindistan ateşkesi de Trump’ın Çin ile hesabına uygun bir anda emin olun bozulacaktır. 

Kendisini diğer tüm dünyadan üstün gören Emperyalist “beyaz adam” hep çatal dilli olmuştur. 

1920’de “Palyatif” adam Osmanlı Devleti’ni sona erdiren Sevr anlaşmasını, kanlı bir kurtuluş savaşı sonrası Türkiye Cumhuriyeti olarak 1923’te yırtıp atan muzaffer komutan Mustafa Kemal Atatürk, batı emperyalizminin nefret nesnesi olmuştu.

Lozan’da atmak zorunda kaldığı imza yüzünden korkunç öfkelenerek ünlü İngiliz soğukkanlılığını bozan Lord Curzon’un o ünlü sözlerini hatırlatalım: 

“Davayı kazandınız. Size istediklerinizin hemen hepsini verdik. Fakat unutmayınız ki bir gün gene bizim yardımımıza muhtaç olacaksınız. Harap bir memleket devralıyorsunuz. Bunu imar etmeyecek misiniz? Para bir bunda (Amerikan delegesini işaret ederek) bir bende var. Geleceksiniz para isteyeceksiniz, diz çökeceksiniz. Reddettiklerinizin hepsini cebimden çıkaracağım size göstereceğim. İşte o zaman, şimdi elde etmekle haklı olarak övündüklerinizin çoğunu birer birer elinizden alacağız.”

Curzon haklı çıktı. 1945 sonrası Türkiye, Batı kampında ileri karakol askerliğini kabul ederek Kemalizmi ve milli çıkarlarını terk ettikten sonra ABD ve İngiltere’nin (Chatham House ve London City) kapısından ayrılmaz oldu.

1948’de İsrail’in kurulması da Türkiye için bir felaketti. Eskiden beri Türk dostu Yahudiler artık “Siyonizm” kisvesiyle İngiliz ve ABD jeopolitiğinin emrindeydi.   

Lozan’ı imzalamayan ABD, yeni bir Sevr’in peşindeydi. 

Komünizm tehdidi bahanesiyle Gerici’yi, demokrasi ve insan hakları bahanesiyle Bölücü’yü destekledi. 

ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi, Ortadoğu’da Sykes-Picot sınırlarının değişmesinin ötesinde, esasen Sevr’in yeniden sahneye konmasıdır. 

ABD ve maşalarının ağzından barış ve demokrasi kelimeleri çıktığı anda silaha davranmayı bilmedik. 

Önce 1970’lerde Türkiye’de iç savaş denemesi yapan ABD/NATO, devamında Ermeni ASALA ve o biter bitmez 1984’te PKK ve FETÖ kartını masaya sürdü.

ABD kuklası Öcalan’ın yarattığı korkunç terör sarmalında 40 binden fazla vatandaşımızı kaybettik, binlerce şehit verdik.  

Acı olan ise bunları yaparken Türkiye’nin içinden, sinir sisteminden büyük destek almasıydı. Ne derler büyükler “hırsız içeriden olursa kapı kilit tutmaz!”    

Yakınlara gelelim; 2013-15 arasındaki sözde Barış/Çözüm Süreci nasıl sona erdi?

Barış ayağına PKK’nın Türkiye’ye işgalci bir güç gibi girmesi ile “Hendek Operasyonları” adı verilen korkunç bir kent savaşı sonunda şehit verdiğimiz 793 askerimiz kayıplarımızın sadece bir kısmıydı.

Bugün gelinen noktada hala aynı filmi seyredip sonunun farklı bitmesini umuyoruz. 

Her emperyalist “barış” gibi, bunun da sonucu daha öncekilerden farklı olmayacaktır. 

Geldiğimiz yer yeni bir Sevr’den başka bir şey değildir.

Bu kirli pazarlıklar sonucu yapılacak yeni “anayasa”, tıpkı başkanlık rejimi gibi bizi oraya sürükleyecektir.

*

Click the share button below to email/forward this article. Follow us on Instagram and X and subscribe to our Telegram Channel. Feel free to repost Global Research articles with proper attribution.

Featured image source

Global Research is a reader-funded media. We do not accept any funding from corporations or governments. Help us stay afloat. Click the image below to make a one-time or recurring donation.